کد مطلب:1533 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:283

گنجینه کتابخانه » احکام و فقه »»» فهرست کتاب

احکام روزه قضا

1703- اگر دیوانه عاقل شود , واجب نیست روزه های وقتی را كه دیوانه بوده قضا نماید.



1704- اگـر كـافـر مـسـلـمـان شود , واجب نیست روزه های وقتی را كه كافر بوده قضا نماید , ولی اگر مسلمانی كافر شود و دوباره مسلمان گردد , روزه های وقتی را كه كافر بوده باید قضا نماید.



1705- روزه ای كـه از انـسان به واسطه مستی فوت شده , باید قضا نماید , اگر چه چیزی را كه به واسطه آن مست شده , برای معالجه خورده باشد.



1706- اگـر بـرای عذری چند روز روزه نگیرد , و بعد شك كند كه چه وقت عذر او برطرف شده , واجب نـیـسـت مقدار بیشتری را كه احتمال می دهد روزه نگرفته , قضا نماید , مثلا كسی كه پیش از ماه رمضان مـسافرت كرده و نمی داند پنجم رمضان از سفر برگشته یا ششم , و یا این كه مثلا در آخرهای ماه رمضان مـسـافـرت كرده و بعد از رمضان برگشته و نمی داند كه بیست و پنجم رمضان مسافرت كرده یا بیست و ششم , در هر دو صورت می تواند مقدار كمتر یعنی پنج روز را قضا كند , اگر چه احتیاط مستحب آن است كه مقدار بیشتر یعنی شش روز را قضا نماید.



1707- اگـر از چند ماه رمضان روزه قضا داشته باشد , قضای هر كدام را كه اول بگیرد مانعی ندارد , ولی اگـر وقـت قـضـای رمـضان آخر تنگ باشد , مثلا پنج روز از رمضان آخر قضا داشته باشد و پنج روز هم بر رمضان مانده باشد بهتر آن است كه اول قضای رمضان آخر را بگیرد.



1708- اگر قضای روزه چند ماه رمضان بر او واجب باشد , و در نیت معین نكند روزه ای را كه می گیرد , قضای كدام ماه رمضان است قضای سال آخری حساب نمی شود.



1709- در قـضـای روزه رمضان می تواند , پیش از ظهر روزه خود را باطل نماید , ولی اگر وقت قضا تنگ باشد بهتر آن است كه باطل ننماید.



1710- اگر قضای روزه میتی را گرفته باشد , بهتر آن است كه بعد از ظهر روزه را باطل نكند.



1711- اگر به واسطه مرض , یا حیض , یا نفاس , روزه رمضان را نگیرد و پیش از گذشت زمانی كه بتواند آن روزه هایی را كه نگرفته قضا كند بمیرد , آن روزها قضا ندارند.



1712- اگـر بـه واسـطه مرضی روزه رمضان را نگیرد , و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد , قضای روزه هایی را كه نگرفته بر او واجب نیست و باید برای هر روز یك مد طعام یعنی گندم یا جو یا نان و مانند اینها به فقیر بدهد , ولی اگر به واسطه عذر دیگری مثلا برای مسافرت روزه نگرفته باشد.



و عذر او تا رمضان بعد باقی بماند , روزه هایی را كه نگرفته باید قضا كند , و احتیاط واجب آن است كه برای هر روز یك مد طعام به فقیر بدهد.



1713- اگـر بـه واسـطـه مرضی روزه رمضان را نگیرد , و بعد از رمضان مرض او برطرف شود , ولی عذر دیگری پیدا كند كه نتواند تا رمضان بعد قضای روزه را بگیرد باید روزه هایی را كه نگرفته قضا نماید , و نیز اگـر در مـاه رمـضـان غـیـر از مرض عذر دیگری داشته باشد , و بعد از رمضان آن عذر برطرف شود , و تا رمـضـان سال بعد به واسطه مرض نتواند روزه بگیرد , روزه هایی را كه نگرفته باید قضا كند و بنابر احتیاط واجب برای هر روز یك مد طعام نیز به فقیر بدهد.



1714- اگر در ماه رمضان به واسطه عذری روزه نگیرد , و بعد از رمضان عذر او برطرف شود , و تا رمضان آینده عمدا قضای روزه را نگیرد , باید روزه را قضا كند و برای هر روز یك مد طعام هم به فقیر بدهد.



1715- اگـر در قـضـای روزه كـوتاهی كند تا وقت تنگ شود , و در تنگی وقت عذر پیدا كند , باید قضا را بـگـیـرد , و بـنابر احتیاط برای هر روز یك مد طعام به فقیر بدهد , و هم چنین است , اگر بعد از برطرف شـدن عذر تصمیم داشته باشد كه روزه های خود را قضا كند , ولی پیش از آن كه قضا نماید در تنگی وقت عذر پیدا كند.



1716- اگر مرض انسان چند سال طول بكشد , بعد از آن كه خوب شد , باید قضای رمضان آخر را بگیرد , و برای هر روز از سالهای پیش یك مد طعام به فقیر بدهد.



1717- كسی كه باید برای هر روز یك مد طعام به فقیر بدهد , می تواند كفاره چند روز را به یك فقیر بدهد .



1718- اگـر قضای روزه رمضان را چند سال تاخیر بیندازد باید قضا را بگیرد و از جهت تاخیر در سال اول برای هر روز یك مد طعام به فقیر بدهد و اما از جهت تاخیر چند سال بعدی چیزی بر او واجب نیست .



1719- اگر روزه رمضان را عمدا نگیرد , باید قضای آن را بجا آورد و برای هر روز دو ماه روزه بگیرد , یا به شصت فقیر طعام بدهد یا یك بنده آزاد كند و چنانچه تا رمضان آینده قضای آن روزه را به جا نیاورد , بنابر احتیاط لازم برای هر روز یك مد طعام نیز كفاره بدهد.



1720- اگـر روزه رمـضـان را عـمـدا نگیرد , و در روز مكرر جماع یا استمناء كند , كفاره بنابر اقوی مكرر نمی شود , و هم چنین اگر چند مرتبه كار دیگری كه روزه را باطل می كند انجام دهد , مثلا چند مرتبه غذا بخورد یك كفاره كافی است .



1721- بـعـد از مـرگ پدر , پسر بزرگتر بنابر احتیاط لازم باید قضای روزه او را به تفصیلی كه در نماز در صفحه ( 251 ) گفته شد به جا آورد.



1722- اگر پدر غیر از روزه رمضان .



روزه واجب دیگری را مانند روزه نذر نگرفته باشد , احتیاط مستحب آن است كه پسر بزرگتر قضا نماید.



و اگر برای روزه ای اجیر شده و نگرفته باشد , قضاء آن بر پسر بزرگ لازم نیست .